Διατατική Οστεογένεση

Ενδείξεις για την διατατική οστεογένεση είναι οι κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες-σύνδρομα (Crouzon, Pierre Robin, teacher collins, κλπ), οι σχιστίες του προσώπου, η βαριάς μορφής υπνική άπνοια, η ημιπροσωπική μικροσωμία, η ελλιπής φατνιακή απόφυση και πολύπλοκα τραύματα.

Η υπνική άπνοια σε επιλεγμένες περιπτώσεις ενηλίκων με ανεπάρκεια στους ανώτερους αεραγωγούς τους, επίσης μπορεί να αποτελεί ένδειξη για διατατική οστεογένεση. Σε ημιπροσωπική μικροσωμία μπορεί να ανταποκριθεί σε ένα συνδυασμό αμφιγναθικής διατατικής οστεογένεσης.

Η ελλιπής φατνιακή απόφυση μπορεί να είναι μια άλλη ένδειξη για διατατική οστεογένεση. Αυτή μπορεί να είναι το αποτέλεσμα τραυματικής αιτιολογίας ή συγγενούς δυσμορφίας. Η διάταση της φατνιακής απόφυσης δημιουργεί επάρκεια χώρου για την τοποθέτηση οδοντικού εμφυτεύματος, βελτίωση της αισθητικής τους, ή επέκταση του μεγέθους των φατνιακών αποφύσεων ώστε να καταστεί δυνατή η ορθοδοντική μετακίνηση των δοντιών.

Οι κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες - σύνδρομα αντιπροσωπεύουν τις σημαντικότερες ενδείξεις για διατατική οστεογένεση. Ωστόσο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βελτιώσει την αισθητική του περιγράμματος του προσώπου, και τη βελτίωση σε ορθογναθικές επεμβάσεις.

Όταν το οστό στο οποίο θα τοποθετηθεί η συσκευή διάτασης είναι επαρκές, η διαδικασία τοποθέτησης έχει λίγες αντενδείξεις.

Οι νεαροί ασθενείς πρέπει να επιλέγονται προσεκτικά, λόγω της ευθραυστότητας στα οστά τους και επειδή η ποσότητα του οστού που θα γίνει η τοποθέτηση της συσκευής μπορεί να είναι ανεπαρκής. Σε βρέφη, πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει επιτυχή αποτελέσματα με την προσεκτική επιλογή των βρεφών, χωρίς δυσάρεστα αποτελέσματα.

Σκελετικές παραμορφώσεις που προκύπτουν από ασθένειες των οστών δεν αποτελούν αντένδειξη, όσο οστό και αν είναι διαθέσιμο για διάταση.

Η συμμετοχή του ασθενούς είναι εξίσου σημαντική στην ίδια τη διαδικασία. Η αρνητική διάθεση από πλευράς του ασθενή, μπορεί να απομακρύνει τη διαδικασία διάτασης από τον επιθυμητό στόχο.

Για τους υποψήφιους ασθενείς για διατατική οστεογένεση, απαιτείται μια φωτογραφική αξιολόγηση σε ολόκληρη την διάρκεια της θεραπείας τους, καθώς και για την αξιολόγηση της προόδου τους. Απαραίτητες ακτινογραφίες που περιλαμβάνονται είναι η κεφαλομετρική, η πανοραμική, η αξονική τομογραφία (CT), η αξονική τομογραφία κωνικής δέσμης (CBCT), απεικονίσεις 3D.

Η λανθάνουσα περίοδος είναι ο χρόνος καθυστέρησης πριν από τη φάση της διάτασης. Δηλαδή από την ημέρα της οστεοτομίας έως την ημέρα έναρξης της διάτασης. Η περίοδος αυτή ποικίλει ευρέως μεταξύ των χειρουργών, αν και οι περισσότεροι συνιστούν περίπου 4-7 ημέρες. Εάν η λανθάνουσα περίοδος είναι πολύ μεγάλη, ο ασθενής μπορεί να έχει πρόωρη πώρωση των οστών του. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην πρόωρη πώρωση, λόγω του υψηλότερου μεταβολισμού τους. Μια σύντομη λανθάνουσα περίοδος μπορεί να προδιαθέσει σε ινώδη πώρωση, σε ανεπαρκή οστεογένεση και μειωμένη αναλγησία. Έγκαιρος χρόνος διάτασης συμβάλλει στο σχηματισμό νέων τριχοειδών, που όμως δεν επιτρέπει σε αυτά να ωριμάσουν αρκετά ώστε να αντέχουν στις δυνάμεις της διάτασης. Σημαντικό είναι να αναφέρουμε, πως στην περιοχή του προσώπου υπάρχει αυξημένη παροχή αίματος σε σύγκριση με άλλες και επίσης πως ο κρανιοπροσωπικός σκελετός σε μεγάλο βαθμό σχηματίζεται από ενδομεμβρανική οστεοποίηση έναντι ενδοχόνδριας οστεοποίησης στα άκρα.

Η περίοδος διάτασης ποικίλλει. Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες του Ilizarov σε μακρά οστά, το οστό θα πρέπει ιδανικά να είναι συνεχώς σε διάταση. Ασθενείς με κλασματοποιημένο χρονοδιάγραμμα έχουν μικρότερο τραυματισμό των μαλακών ιστών και αυξημένη διατήρηση της παροχής αίματος, από εκείνους που εφαρμόζουν διάταση μία φορά ημερησίως. Ωστόσο, οι περισσότεροι χειρουργοί εφαρμόζουν διάταση μία ή δύο φορές την ημέρα, λόγω της ευκολίας. Η συνιστώμενη διάταση είναι περίπου 1mm την ημέρα. Η διάταση που είναι πάρα πολύ επιθετική μπορεί να οδηγήσει σε ινώδη πώρωση. Διάταση που είναι πάρα πολύ αργή μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρη πώρωση των οστών.

Η περίοδος σταθεροποίησης είναι η περίοδος της οστικής ανακατασκευής. Θα πρέπει να είναι περίπου διπλάσια σε χρόνο από τον χρόνο διάτασης. Η συσκευή, αυτή την περίοδο παραμένει στην θέση της ως συσκευή σταθεροποίησης. Η πώρωση διαρκεί 10 εβδομάδες περίπου για να επιτευχθεί. Η φάση σταθεροποίησης διαφέρει στο πρόσωπο σε σχέση με τα μακρά οστά από την άποψη του λειτουργικού φορτίου που υπάρχει. Μειωμένη σταθερότητα των τμημάτων των οστών μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό χόνδρου και σχηματισμό ινώδους. Αντιθέτως, η σταθερότητα των 2 τμημάτων των οστών οδηγεί απευθείας στην οστεώδη αναδιαμόρφωση μετά από 10 εβδομάδες της σταθεροποίησης.

Οι επιπλοκές που αναφέρονται περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

• Φαρυγγοϋπερώια ανεπάρκεια.
• Αλλαγές στην ομιλία μετά από διατατική οστεογένεση.
• Βλάβη της συσκευής.
• Εμφάνιση της συσκευής.
• Πρόωρη πώρωση των οστικών τμημάτων.
• Λοίμωξη τραύματος.
• Υποτροπή βλάβης.
• Πιθανή παρεμβολή δοντιών.
• Κάταγμα των κινούμενων οστικών τμημάτων.
• Κάταγμα του τμήματος αγκύρωσης της συσκευής.
• Ανεπιθύμητες μεταφορές οστικών τμημάτων.

Όσο αφορά την πρόγνωση,  Σε σύγκριση με τις παραδοσιακές οστεοτομίες και τη λήψη οστικών μοσχευμάτων, με τη διατατική οστεογένεση έχει μειωθεί η διεγχειρητική νοσηρότητα και η μετεγχειρητική υποτροπή. Οι παραδοσιακές μέθοδοι έχουν συσχετιστεί με έναν αριθμό επιπλοκών, συμπεριλαμβανομένου ενός ποσοστού σκελετικής υποτροπής του 50-60%.